12 t/m 30 maart 2014

Tineke Porck, Tineke Vulto en Mirko Reinecke exposeren in de galerie van de Haagse Kunstkring

Opening zaterdag 15 maart 17.00 uur

Uitloop zondag 30 maart 16.00 uur

Mirko Reinecke Handen  Tineke Porck Lineair  Tineke Vulto k

Mirko Reinecke                     Tineke Porck                        Tineke Vulto

Tineke Porck gaat in haar werk terug naar de basis. Wat is de zeggingskracht van een punt of een lijn of een vlak? Wat is het effect als een heel vlak met lijnen of punten wordt gevuld? De kunstenares sluit zich daardoor aan bij de traditie van het constructivisme en de Nulgroep. Ook het kleurgebruik verwijst hiernaar: grijs, zwart of lichte tinten. Toch is Porcks werk nooit echt mathematisch, zij laat ook ruimte open voor intuïtie en toeval.

Tineke Vulto kiest met dit werk, voor een contrastrijk palet in de drie primaire kleuren en zwart /wit in acrylverf. In haar gelaagde, poëtische, figuratieve composities lijken verschillende vormen door elkaar te draaien, te bewegen en met elkaar te communiceren in een levendige dans. Vulto schuwt daarbij het experiment niet. Door verrassende combinaties van materialen en technieken, ontleend aan textiel en woondesign, ontstaat een heel eigen, unieke beeldtaal.

"Kunst hoeft niet altijd mooi te zijn", zei Mirko Reinecke onlangs. Dat zijn zijn foto's of zeefdrukken echter wel, alleen op een andere manier. Zijn werk, bijvoorbeeld de "Familiebilder" roept heftige emoties op. Angst voor de toekomst, angst voor de dood. De donkere, sombere tonen geven deze een extra zwaarte. Maar vanuit die donkerte weet hij bij andere zeefdrukken ook gevoelens van liefde en verbondenheid op te roepen.

 

Bij de opening sprak Leo van Druten de volgende woorden over het werk van Tineke Porck:

"Tineke Porck behoort tot een kleine groep kunstenaars, omstreeks 1990 werkzaam in Den Haag, die men de minimalistische constructivisten zou kunnen noemen. Deze groep zocht altijd de grens op. Ook het werk van Tineke, doorgaans opgebouwd uit elementaire onderdelen als lijnen en punten en uitgebeend tot het bot, gaat tot het uiterste. Het zegt niets, maar het spreekt en het spreekt met een taal die niet altijd verstaan of begrepen wordt. Zeggingskracht wordt niet alleen bepaald door het maximaal uitdrukbare, maar ook door het minimale. Het is nu juist het minimale waar we de meeste moeite voor moeten doen om tot een juiste conceptie of begrip van het werk te komen. Veel mensen zijn daar te lui voor, nemen de moeite niet, gaan er aan voorbij of zijn er zelfs bang voor. Leegte maakt onzeker, het confronteert ons met de leegte in onszelf, leegte is eng. Er is voor deze angst een officiële naam: horror vacui, angst voor leegte. Het liefst proppen we ons vol met een overdaad aan indrukken en beelden om maar geen leegte te hoeven ervaren.

Het werk van Tineke Porck scherpt de zintuigen, vergroot daarmee de waarneming, leidt tot een dieper beweustzijn en is daarom bevrijdend. Het meditatieve en in zichzelf gekeerde karakter van haar werk gaat nu natuurlijk een beetje verloren in de drukte van de vernissage, maar hierna volgen nog weken van betrekkelijke rust waarin het werk optimaal tot zijn recht zal komen. Ik zou dus willen zeggen; ontsnap aan de hectiek van de dag en laat u verheffen temidden van en door dit prachtige werk."