Donderdag 12 april 19.30 uur

Laatste avond in een serie van 5 rondetafelgesprekken aan de hand van de geschriften van Peter Sloterdijk. Gespreksleider: Philo Gruisen

Deelnemen is niet meer mogelijk: we zitten vol.

Heeft kunst nog een toekomst? Keert de kunst zich naar binnen? Wat is de betekenis van het museum? Is de kunstenaar belangrijker dan het kunstwerk?

In een bundel Duitse essays onder de titel Der Aesthetische Imperativ (2007) geeft de filosoof Peter Sloterdijk zijn diagnose van de moderne samenleving en de betekenis daarbinnen van de esthetica en kunst in de brede zin van het woord. Als een arts onderzoekt hij wat er aan de hand is en verklaart dit, maar hij geeft geen concrete receptuur voor genezing. Alleen uit het begrijpen en doorgronden van de teksten zelf kan een antwoord voor de lezer tevoorschijn komen.

De inhoudsopgave van zijn bundel geschriften is gerubriceerd in zeven hoofdstukken die elk een essay bevatten, namelijk klankwereld, in het licht, design, stad en architectuur, conditio humana, museum, kunstsysteem. Deze opsomming geeft de breedte van zijn diagnose-veld al aan.

In het voorjaar van 2017 is de Haagse Kunstkring gestart met het bespreken van teksten uit Sloterdijks werk. Gespreksleider is Philo Gruisen. Zij is goed bekend met de (meeste) werken van Sloterdijk. Vanwege haar liefde voor filosofie, kunst en de Duitse taal heeft zij uit deze – alleen in het Duits verkrijgbare bundel – essays vertaald. Zij wil hiermee verder gaan en de inhoud met een groep kunstenaars en kunstminnaars delen. Sloterdijk geeft – en dat hebben wij al gemerkt in de eerste serie gesprekken – blijk van een verrassende, onverwachte benadering.