Vic Boissevain is kunstschilder, tekenaar, ontwerper en graficus.
In de Laandwarsstraat in Baarn ligt zijn huis en atelier verscholen in het groen. Overal hangt of staat opgestapeld tegen een muur werk van Vic, grote en kleine doeken, vaak in felle kleuren, landschappen, dieren series en tekeningen met mens-figuren communicerend met elkaar.
Vic komt uit een kunstzinnige familie die van de Hugenoten afstamt. Wanneer kreeg hij interesse voor beeldende kunst? Vic: “Heel vroeg, toen ik een jaar of vier was. We woonden als familie in Genève. Ik werd door mijn ouders meegenomen naar musea en dan zag ik een bepaald soort raam of een sculptuur en ook in de natuur vielen mij dingen op waarvan ik dacht: dit is mijn wereld. Daarna thuis tekende ik een witte wereld met sneeuw en stapels houtblokken die er volop lagen, hier in Baarn ook trouwens, zo leuk om die weer te zien. Ik kan me herinneren dat ik dat hout met een zacht bruin potlood tekende en in die kleur zag ik toen al vormen. Die fascinatie, van hoe dat werkte had ik dus al vroeg. Nu ik terugkijk, ik heb inmiddels een kind, komen die jeugdherinneringen weer boven. En dat heeft met het werk waar ik nu mee bezig ben te maken. Dat zijn zwanen en die heb je ook in Genève en daar wil ik een serie van maken. Een intens moment wil ik je niet onthouden: Ik zat als kind op een strand waar een zwaan over vloog en dat vond ik zo mooi, ook omdat die weer wit was, net als sneeuw. De vogel verloor een veer en ik kroop door de kiezelsteentjes om die veer te pakken, mijn eigen kind pakt ook veertjes. En ik hield die tegen het licht en vond het zo ongelofelijk wonderbaarlijk wat ik zag. Dit ga ik onthouden, dacht ik. En nu ga ik dus mooie series met zwanen maken die uit het water oprijzen.”

Inspiratie
Vic legt zich momenteel toe op vrij werk. Waar haalt hij zijn inspiratie vandaan? Vic: “Onder meer uit de buitenwereld met alle ellende van brand, vuur en geweld. Ik wil dat helemaal niet schilderen dacht ik, maar op een gegeven moment komt het er toch uit en wil je er iets mee doen. Ik dook intens in dat gevoel en vooral in die kleuren die dat gevoel weerspiegelen. En dat werd een serie schilderijen.”
Kan de huidige toestand in Amerika met de overwinning van Trump en de nederlaag van Clinton je inspireren? “Zeker, want het gaat pittig worden. Ik heb een jong kind waardoor het belang van de natuur en de aarde nog groter voor mij wordt, en na de zwanen denk ik dat ik me ga uitleven in veelkeurigheid. Het zal een tegenhanger zijn tegen de dingen in de wereld waar we zo heftig mee geconfronteerd worden. Die zo verschrikkelijk zijn dat je wil laten zien dat er nog hoop is, mits we er met z’n allen aan werken.”
Cartoons
Vic maakt ook cartoons. “Als het me allemaal veel te veel wordt ga ik die maken. Het is een uitlaatklep voor me. Je moet erom kunnen lachen maar ze moeten niet gemeen of provocerend zijn. En ook politiek niet één richting op wijzen. Ze moeten gewoon leuk zijn.”
Als een schilderij voor Vic af is, is het ook echt af. “Ik wil het dan bewaren of verkopen. Maar voor het zover is noemen kunstenaars dat: het gevecht met de engel. Je vecht je helemaal blauw, en dat moet je blijven doen tot het af is. Zolang dat niet het geval is blijf je vechten. Maar: Een schilderij moet ook uit zichzelf ontstaan, is mijn mening. Ik vind het erg belangrijk dat kunst over kunst gaat en wel technisch of historisch inhoudelijk. Niet van: ja, ik heb daar een mooie vrouw getekend of een hertje en dan van een foto of zo. Dat is voor mij niet echt kunst.”
Vrije Academie Den Haag
“Er zaten bijzondere mensen op”, vertelt Vic. Die Academie was lekker mal in de jaren tachtig, en het gekke was dat wij ons toelegden op de anatomie, terwijl De Koninklijke in Den Haag daarvan afzag. Ik kwam daar Wim Beuning tegen, hij was mijn mentor en ik heb veel van hem geleerd.” Dat Vic een geboren veelzijdige kunstenaar met Frans bloed is, spreekt uit zijn diverse werkstukken. Zijn schilderijen, gouaches en tekeningen, om een paar disciplines te noemen, stralen vurige passie en vakmanschap uit. Als we, terwijl hij gedreven zijn werk toelicht, bij zijn compositie ‘Landed Plane’, aankomen, wordt alles wat hij me in een vloed van woorden vertelt, duidelijk. In dit schilderij componeerde hij tegen een zwarte achtergrond een in witte zwaan met uitwaaierende veren (zijn specifieke jeugdherinnering), met middenin het beeld een knalrode bol, omgeven met dansende figuurtjes (zijn gezin). De cirkel is rond.

Ellen de Jong