Zaterdag 19 december 15.00 uur

Concert, doorweven met poëzie, waarin 'revolutie', 'wederkeer', vanuit verschillende perspectieven belicht wordt.

Muziek van Vivaldi, Beethoven, Braga, Woodward en Berio, uitgevoerd door Justyna Briefjes, viool; Simon Marlow, piano; Janneke Schaareman, mezzosopraan.

Poëzie van Michael Srigley, Anne Borsboom, herman de vries, Ruud Vermeer en Theo Monkhorst. Presentatie decembernummer tijdschrift Pandora. Anne Woodward, voordracht en inleidingen.

a Tijd voor revolutie

Toegang €10,- / leden en vrienden Haagse Kunstkring, studenten, Ooievaarspas en CJP €5,-

Op 19 december, twee dagen voor de 'de terugkeer van het licht' en een week voor de viering van de geboorte van één van de grootste revolutionairen ooit, brengt de Haagse Kunstkring dit programma van klassieke muziek en eigentijdse poëzie.
Centraal staat Beethoven's stormachtige en intens revolutionaire sonate voor viool en piano in c klein. Daaromheen klinkt muziek van Braga, Vivaldi, Woodward en Berio en poëzie van Michael Srigley, Anne Borsboom, herman de vries, Ruud Vermeer en Theo Monkhorst. Tijdens het concert zal het decembernummer van kunst- en literatuurtijdschrift Pandora gepresenteerd worden, waarin alle gedichten gepubliceerd staan.

Michael Srigley vraagt zich af in zijn 'Wild Will' (een variatie op 'Gentle Will', de bijnaam voor William Shakespeare) hoe een wijs en geniaal mens de domheid en decadentie van sommige machthebbers ervaart. Anne Borsboom mijmert op de haar eigen onnavolgbare wijze over de eeuwige cyclus van opdoemen en verdwijnen, leven en sterven. herman de vries roept net als in zijn beeldende kunst, in zijn poëzie een directe ervaring op van de natuur. De nulrevolutie waar hij deel van uitmaakte stelde zich ten doel de werkelijkheid niet te representeren, maar het 'zijn' in zijn eigen wezen te leren kennen. Ruud Vermeer beschrijft de teleurstelling na de zo totaal lijkende ommekeer die de 'revolutie' heeft beloofd, wanneer de hang naar gerieflijkheid het weer wint van innerlijke passie en idealen teloorgaan. Theo Monkhorst schreef een 'poëtisch pamflet'. Kan en moet er in robots die zelf lerend kunnen denken en zonder ingrepen van mensen hun eigen programma gaan ontwikkelen, een moraal worden ingebouwd? En wie zit er dan straks aan de knoppen?