Marion de Laat
Marion de Laat
MUZIEK
MamaVerhalenKoor
STEP IN
TIKKERTJE
Tweeling
Marion de Laat 1959

Ik studeerde accordeon bij Gerie Daanen aan het Brabants Conservatorium te Tilburg en vervolgde deze studie bij Hubert Kicken verbonden aan het Maastrichts Conservatorium.
Daar heb ik de studie in 1987 met goed gevolg afgesloten.
Vervolgens studeerde ik compositie bij Gilius van Bergeyk, Dick Raaymakers, Louis Andriessen en Frederick Rzewski aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag waar ik in 1991 ben afgestudeerd.

Marion de Laat is een componiste die vaak in samenwerking met andere componisten haar eigen ensembles opricht zoals o.a. Uncle Joe’s AUG, S & L ensemble en WORM , waarbinnen speciale projecten worden gerealiseerd zoals o.a. muziektheater, een speakernetwerk: “Networm”, 50 speakers onder het publiek waarbij iedere speaker door een willekeurige klank en toonhoogte aangestuurd kan worden.

Deze aanpak heeft als voordeel dat het ensemble de composities en de uitvoeringen daarvan zelf kan sturen om het o.a. onder de aandacht van het publiek te brengen.
Niet alleen een componist die stil in een achterkamertje aan het werk is maar die zich tevens presenteert als uitvoerend musicus die betrokken is bij de muziek en de uitvoeringspraktijk.
Het samen werken en musiceren, verworden dan ook tot een belangrijk onderdeel voor het uiteindelijke resultaat.

Zij schreef voor verschillende ensembles en solisten waar onder Annelie de Man, Tjeerd Oostendorp, Raduga ensemble, Reinhold Westerheide en zij gaf zelf uitvoeringen in binnen en buitenland van haar eigen werk.

Zij werkte o.a. samen met Arthur Sauer, Alison Cameron, Huba de Graaff, Luc Houtkamp, Gilius v. Bergeyk, Jacques Palincqs, York Vornfett, Petra v.d. Schoot, Dominy Clements, Vincent McGourty., Mieke Lelyveld, Marjan Meerbeek, e.a.

Een terugkerend thema in mijn werk is het onderzoek naar afhankelijkheid en onafhankelijkheid van verschillende samenklinkende stemmen.
Tempo, metrum en ritme domineren vaak de melodie
Mijn muziek is vaak geconcentreerd met een hoog dichtheidsgehalte. Er is nauwelijks kans om af te dwalen, waardoor je als luisteraar omhult wordt door, of ingevouwen in de muziek.
Het elkaar tegenkomen maar niet ontmoeten, communiceren of niet communiceren, het afkappen van informatiestroom. Het in stukjes hakken, knippen en plakken.
Variaties zijn er wel, maar het thema zelf lijkt zoek. Het “vertellen” wordt zo een doorgaand, nooit afgesloten proces.
Marion de Laat
0